subhash inamdar

subhash inamdar

Wednesday, April 18, 2012

भार्गवीच्या साधनेच्या गुजगोष्टी ऐकताना....

मालिकांमध्ये सतत दिसणारी एक मराठी कलाकार. तिच्या सोशिकपणाच्या भूमिकांना अधिक प्रतिसाद मिळतो. तीला तिची आजी विचारते तू त्या पाच महिन्याच्या पोटात मूल असलेल्या मुलीला घराबाहेर काढतेस..हे आपल्या संस्कृतीत बसत नाही. मी तुझ्यावर रागावले आहे.


भाग्यविधाता, वहिनीसाहेब आणि अनुबंध या मालिकामधून दिसणारी आणि तेवढाच प्रभावी नृत्यविष्कार करुन नंबर वन ठरलेली ही नृत्यनिपुण कलावंत...तिला पाहण्यासाठी आणि ऐकण्यासाठी डहाणुकर परिसरातलेच नाही तर कोथरुडवासीय लोक ..विशेष गर्दी केली ती महिलावर्गाने..


भार्गवी चिरमुले आणि आताची सौ. भार्गवी पंकज एकबोटे...साधना कलामंचाचा सारा सभागृह ओथंबून वहात आणि ऐकायला बाहेरच्या खूर्च्यातूनही लोक दाटी करुन होते...

अरुण नूलकरांच्या प्रश्नांमधून तिने तिचे सारे करियर लोकांसमोर उलगडले...जरा सबुरीनेच पण रसिकांनी विषेशतः महिलावर्गाने तिला टाळ्यातून शाबासकी दिली.. वार्षिक व्याख्यानमालेची सुरवात भार्गवीच्या लोकप्रियतेमुळे छान अनुभवता आली.


मूळची मुंबईच्या रुपारेल आणि किंग्ज जॉर्जमध्ये शिकलेली ही भार्गवी...आता डहाणूकर निवासिनी झाली आहे...घरात अभिनयाचा वारसा नसताना आधी भरत नाट्य शिकली . बालनाट्याचून कामे केली आणि नंतर सहजपणे करुन बघू म्हणून कॅमेरा फेसकरुन मालिंकामध्ये स्वतःचे अस्तित्व सिध्द करुन घराघरात पोचली...

तिच्या मते आम्ही मेहनत खूप करतो पण नशीब उघडायला एक क्षणही पुरेसा असतो.... वहिनीसाहेब मधील निगेटीव्ह रोल मला मिळाला आणि सारे सारे..मिळाले..प्रेम..जिव्हाळा..आणि लोकप्रियताही..

मालिकांमुळे ब-याच सासू, आजी-आजोबा भेटतात..चोकशीही करतात...आजी विचारतात..स्वयंपाक येतो का...आजोबा...शिकलीस किती.... आणि हो भार्गवीला स्वयंपाक करायला आजीबात आवडत नाही... तीनचं आज सांगितले..


नेहमी दिसणारी साधी तर सोशिक आणि छळ सोसणारी सून... जेव्हा `एकापेक्षा एक` मध्ये नृत्य कौशल्याने वेगळेपण सिध्द करुन गेली ..आणि तेवढ्याच सहजपणे `फू बाई फू`च्या मंचावर नेहमी गंभीर भूमिकांसाठीचा हा चेहरा विनोदी भूमिकांत दिसू लागला तेव्हा...भार्गवीकडे पाहण्याचा लोकांचा दृष्टीकोनच बदलला.

एकूणच तिच्या बोलण्यात प्रामाणिकपणा आणि आत्मविश्वास ठासून भरलेला होता..एकबोटेंकडे अनुरुप या विवाह संस्थेत नाव नोंदवून रितसर पाहून भार्गवी सून म्हणून गेली..तरी तिच्या अभिनयाला खंड पडला नाही...तसाच जोडीडार तिला हवा होता..एवढेच काय पण एकापेक्षा एक मध्ये एका पायावर नाचणा-या या सूनेची नृत्य किमया सासबाईंनीही पाहिली नव्हती...त्यांच्या घरातल्यांनी ही मुलगी सिरियलमध्ये लोकप्रिय आहे ह्याचा ठावठिकाणाही नव्हता...

सुबक अर्थात सुनिव बर्वे कलाकृतीच्या झॉपी गेलेला जागा झाला मध्ये काम करुन नाटकात काम करण्याचा अनुभव तिच्या पदरी आला..तिच्या मते नाटकात काम केल्याने हातवारे. बॉडिलॅंग्वेज, उभं कसं रहायचं. चालायचं कसं आणि मुख्य म्हणजे आवाज कसा वापरायचा हे कळल...

`चार दिवस सासूचे`च्या कलावंतांना आता सिरियल केव्हा बंद होणार हा प्रश्न विचारला जातो...हे सांगताना ती म्हणते...थोडी रागवून..कलावंताला मालिका बंद केव्हा होणार हा प्रश्न विचारणे त्याच्यावर अन्याय आहे..डॉक्टरला विचारता दवाखाना कधी बंद करणार....तुम्हाला नाही आवडली तर पाहू नका..टीआरपी आपोआपच खाली येते मालिका बंद होते.
तशी मी लगेच रागावते...तो राग शात व्हावा म्हणून हातात मोत्याची अंगठी घातली आहे...मात्र मी आहे तशीच आहे.. हातातल्या अंगठ्या वरुन प्रेक्षकातून आलेल्या प्रश्नाला उत्तर देताना ती सांगत होती...

एक बातमी मात्र तिने नाटकांच्या रसिकांना दिली...ती म्हणजे...सुबक लवकरच `हमिदाबाईची कोठी,` `सूर्याची पिल्ले` आणि `झोपी गेलेला जागा झाला` या नाटकांचे आणखी वीस प्रयोग करणार आहे....तेव्हा भार्गवीच्या झोपी मधल्या भूमिका पहाण्याचा योग येणार आहे....

सेलेब्रीटी स्टेटस आलेल्या भार्गवी चिरमुलेनी आपले शुटिंगचे. मालिकेतले आणि रसिकांचे अनुभव सांगून मनोरंजनाबरोबरच आपला दृष्टीकोनही स्पषट केला...संवादातून ती साधक म्हणून कशी आहे..आणि
लोकप्रिय असूनही साधेपणा असणा-या सोशिक कलावंताला पाहण्याचा योग या निमित्ताने कोथरुडला आला...
पुणेरी रसिक..तिला पाहून भरुन पावले....


सुभाष इनामदार,पुणे
subhashinamdar@gmail.com
9552596276

व्हायोलीन गायले रसिक तृप्त पावले

लोकबिरादरी प्रकल्पाच्या मदतनिधीसाठी आयोजित व्हायोलीन गाते तेव्हा... ८ एप्रिल २०१२- कोल्हापूरच्या केशवराव भोसले नाट्यगृहात सौ. चारुशीला गोसावी या पुण्याच्या प्रसिध्द व्हायोलीन वादक यांनी सादर केला. त्यातलेच एक गाणे ऐका... ही ती लिंक

'

साथसंगत- रविराज गोसावी (तबला), अमृता दिवेकर( सिंथेसायझर) राजेंद्र साळुंके (तालवाद्ये)
निवेदक -आनंद देशमुख
निर्मिती www.culturalpune.blogspot.com


कोल्हापूरात व्हायोलीन गायले

मोठ्या आशेने सांस्कृतिक पुणेच्या वतीने स्व. बाबा आमटे यांचे स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी झटणा-या डॉ.मंदा व प्रकाश आमटे यांच्या लोकबिरादरी प्रकल्पाच्या मदतीसाठी पुण्यातल्या प्रसिध्द व्हायोलीन वादक सौ. चारुशीला गोसावी यांचा व्हायोलीन गाते तेव्हा...चा कार्यक्रम ८ एपिल २०१२ ला केशवराव भोसले नाट्यगृहात आयोजित केला...
मात्र खेदाने सांगावेसे वाटते ..रसिकांनी आणि लोकबिरादरीच्या मदतनिधीसाठी आवाहनाला प्रतिसाद न मिळता मोकळ्या खिशाने..उलट असलेला अर्थ देणे दिल्यासारखा देऊन पुण्याला परतावे लागले...
यातून एक मात्र झाले..जे रसिक मायबाप आले त्यांनी तो आनंद घेतला....जे आले नाहीत ते कमनशीबी ठरले...
कारण एकच हा मोजक्या श्रोत्यांच्या आनंदासाठी झाला आणि तो प्रचंड रंगला... सौ. चारुशीला गोसावी यांनी तो इतका रंगविला की अनेक संस्थांनी हा कार्यक्रम घेऊन पुहा कोल्हापूरात या..आम्ही मदत करु..नव्हे आणि आर्थिक भार उचलू असे आश्वासन दिले...
असो..
व्हायोलीनवर गाणी तीही वेगवगळ्या थाटाची. बाजाची.. सादर झाली.. तेवढीच रंगतदार झाली..ते तुम्ही याच्या सोबत दिलेल्या नऊ व्हिडीओ लिंकमधून पाहणारच आहात.
आम्ही हाताश नाही झालो..पण आश्वासन देणारे...
आदार वाटणारे सारे कुठे गेले..
गायब झाले..
कलापूरात कलेची सेवा करण्यासाठी योजलेल्या श्रमावर पाणी फिरले..
यापुढे काळजी घेऊ..तुम्हीही हा कार्यक्रम कुठेही असला तरी इतरांना सांगाल यांची खात्री आहे...
निवेदक आनंद देशमनुख सांगतात त्याप्रमाणे भारतरत्न पं. भीमसेन जोशी सांगत बीदागी २५ रुरये मिळाली तरी गाणे १०० टक्केच दिले गेले पाहिजे....
कलावंतांनी तेच केले..म्हणून तर
व्हायोलीन गाऊ लागले...
मायबाप ऐकता धन्य जाहले..
सांगू लागले..
इथे तर व्हायोलीन गाऊ लागले...

subhash inamdar,pune
subhashinamdar@gmail.com
9552596276